به خود میگویم :
هاجر برای تشنگی اسماعیل ، بین دو کوه را دوید تا جرعه آبی بیابد
و این تلاش او به سنتی الهی و فرمان خداوند به مومنان در بجا آوردن
مناسک حج منتهی شد.
اگر قراربود تشنگی علی اصغر ع و تلاش امام حسین ع و صبر او در
مصیبت شهادت طفل خردسالش به سنت الهی و تکلیف مومنان تبدیل
شود ، امروز حال و روز ما چگونه بود!
باز به خود میگویم:
نه . چنین نمیشد. خداوند تکالیف عظیمی چون امتحان و ابتلاء در کربلا
را بر اساس ظرفیت بندگان خاصش اِعمال میکند.
بنظرم همین که ما به تآسی از امام حسین ع حق گو و حق جو باشیم
آزاده زندگی کنیم و زیر بار ظلمِ ظالم و فاسد نرویم و خودنیز ظالم
نباشیم، به تکلیفمان دربرابر حرکت الهی آن حضرت عمل کرده ایم.
خداوند خودش توفیقمان دهد.
درباره این سایت